1Błogosławieni, którzy żyją bez nagany, którzy chodzą w zakonie Pańskim, 2Błogosławieni, którzy strzegą świadectw jego, i którzy go ze wszystkiego serca szukają; 3I którzy nie czynią nieprawości, ale chodzą drogami jego. 4Tyś przykazał, aby pilnie strzeżono rozkazań twoich. 5Oby wyprostowane były drogi moje ku przestrzeganiu praw twoich! 6Tedy nie będę zawstydzony, gdy się będę oglądał na wszystkie rozkazania twoje. 7Będę cię wysławiał w szczerości serca, gdy się nauczę praw sprawiedliwości twojej. 8Ustaw twoich z pilnością strzedz będę; tylko mię nie opuszczaj. 9Jakim sposobem oczyści młodzieniec ścieszkę swoję? Gdy się zachowa według słowa twego. 10Ze wszystkiego serca mego szukam cię; nie dopuszczajże mi błądzić od rozkazań twoich. 11W sercu mojem składam wyroki twoje, abym nie zgrzeszył przeciwko tobie. 12Błogosławionyś ty, Panie! nauczże mię ustaw twoich. 13Wargami mojemi opowiadam wszystkie sądy ust twoich. 14W drodze świadectw twoich kocham się więcej, niż we wszystkich bogactwach. 15O przykazaniach twoich rozmyślam, i przypatruję się drogom twoim. 16W ustawach twoich kocham się, i nie zapominam słów twoich. 17Daruj to słudze twemu, abym żył, a przestrzegał słów twoich. 18Odsłoń oczy moje, abym się przypatrzył dziwom z zakonu twego. 19Jestem gościem na ziemi; nie ukrywaj przedemną rozkazań twoich. 20Omdlewa dusza moja, pragnąc sądów twoich na każdy czas. 21Wytraciłeś pysznych; przeklęci są ci, którzy błądzą od rozkazań twoich. 22Oddal odemnie pohańbienie i wzgardę, gdyż strzegę świadecwt twoich. 23I książęta zasiadają, a mówią przeciwko mnie; wszakże sługa twój rozmyśla w ustawach twoich. 24Świadectwa twoje zaiste są mojem kochaniem, i radcami mymi. 25Przylgnęła do prochu dusza moja; ożywże mię według słowa twego. 26Drogi moje rozpowiedziałem, a wysłuchałeś mię; naucz mię ustaw twoich. 27Daj, abym zrozumiał drogę rozkazań twoich, ażebym rozmyślał o dziwnych sprawach twoich. 28Rozpływa się od smutku dusza moja; utwierdźże mię według słowa twego. 29Drogę kłamliwą oddal odemnie, a zakonem twoim udaruj mię. 30Obrałem drogę prawdy, a sądy twoje przekładam sobie. 31Przystałem do świadectw twoich; Panie! nie zawstydzajże mię. 32Drogą przykazań twoich pobieżę, gdy rozszerzysz serce moje. 33Naucz mię, Panie! drogi ustaw twoich, a będę jej strzegł aż do końca. 34Daj mi rozum, abym strzegł zakonu twego, ażebym go przestrzegał ze wszystkiego serca. 35Daj, abym chodził ścieżką przykazań twoich, gdyż w tem jest upodobanie moje. 36Nakłoń serce moje do świadectw twoich, a nie do łakomstwa. 37Odwróć oczy moje, aby nie patrzały na marność; na drodze twojej ożyw mię. 38Utwierdź wyrok twój słudze twemu, który się oddał bojaźni twojej. 39Oddal odemnie pohańbienie moje, którego się boję; bo sądy twoje dobre. 40Oto pragnę rozkazań twoich; w sprawiedliwości twojej ożyw mię. 41Niech na mię przyjdą litości twoje, Panie! i zbawienie twoje według wyroku twego. 42Tak abym odpowiedź mógł dać samą rzeczą temu, który mi urąga, gdyż ufam w słowie twojem. 43A nie wyjmuj z ust moich słowa najprawdziwszego; albowiem sądów twoich oczekuję. 44I będę strzegł zakonu twego zawsze, aż na wieki wieczne. 45A ustawicznie będę chodził na przestrzeństwie, bom się dopytał rozkazań twoich. 46Owszem, będę mówił o świadectwach twoich przed królmi, a nie będę zawstydzony. 47Bom się rozkochał w przykazaniach twoich, którem umiłował. 48Przyłożę i ręce moje do rozkazań twoich, które miłuję, a będę rozmyślał o ustawach twoich. 49Wspomnij na słowo wyrzeczone do sługi twego, któremeś mię ubezpieczył. 50Toć pociecha moja w utrapieniu mojem, że mię wyrok twój ożywia. 51Pyszni bardzo się ze mnie naśmiewają; wszakże się od zakonu twego nie uchylam. 52Bo pamiętam na sądy twoje wieczne, Panie! któremi się cieszę. 53Strach mię ogarnął nad niezbożnymi, którzy opuszczają zakon twój. 54Są mi ustawy twoje pieśniami w domu pielgrzymstwa mego. 55Wspominam sobie i w nocy na imię twoje, Panie! i strzegę zakonu twego. 56Toć mam z tego, że przestrzegam przykazań twoich. 57Rzekłem: Panie! to jest cząstka moja, przestrzegać słów twoich. 58Modlę się przed obliczem twojem ze wszystkiego serca; zmiłujże się nademną według słowa twego. 59Uważyłem w myślach drogi moje, a obróciłem nogi moje ku świadectwom twoim. 60Śpieszę się, a nie omieszkuję przestrzegać rozkazań twoich. 61Hufy niepobożnych złupiły mię; ale na zakon twój nie zapominam. 62O północy wstaję, abym cię wysławiał w sądach sprawiedliwości twojej. 63Jestem towarzyszem wszystkich, którzy się ciebie boją, i tych, którzy przestrzegają przykazań twoich. 64Panie! pełna jest ziemia miłosierdzia twego; nauczże mię ustaw twoich. 65Łaskawieś postąpił ze sługą twoim, Panie! według słowa twego. 66Dobrego rozumu i umiejętności naucz mię; bom przykazaniom twoim uwierzył. 67Pierwej niżem się był uniżył, błądziłem; ale teraz wyroku twego przestrzegam. 68Dobryś ty i dobrotliwy; nauczże mię ustaw twoich. 69Uknowali hardzi kłamstwo przeciwko mnie; ale ja ze wszystkiego serca strzegę przykazań twoich. 70Serce ich zatyło jako sadło; ale się ja zakonem twoim cieszę. 71Jest mi to ku dobremu, żem był utrapiony, abym się nauczył ustaw twoich. 72Lepszy mi jest zakon ust twoich, niżeli tysiące złota i srebra. 73Ręce twoje uczyniły mię, i wykształtowały mię; dajże mi rozum, abym się nauczył przykazań twoich; 74Aby się radowali bojący się ciebie, ujrzawszy mię, że na słowo twoje oczekuję. 75Znam, Panie! iż są sprawiedliwe sądy twoje, a iżeś mię słusznie utrapił. 76Niechajże mię, proszę, ucieszy miłosierdzie twoje według wyroku twego, któryś uczynił słudze twemu. 77Niechże na mię przyjdą litości twoje, abym żył; bo zakon twój jest kochaniem mojem. 78Niech będą zawstydzeni pyszni, przeto, że mię chytrze podwrócić chcieli; ale ja rozmyślać będę w przykazaniach twoich. 79Niech się obrócą do mnie, którzy się ciebie boją, i którzy znają świadectwa twoje. 80Niech będzie serce moje uprzejme przy ustawach twoich, abym nie był zawstydzony. 81Tęskni dusza moja po zbawieniu twojem, oczekuję na słowo twoje. 82Ustały oczy moje, czekając wyroku twego, gdy mówię: Kiedyż mię pocieszysz? 83Chociażem jest jako naczynie skórzane w dymie, wszakżem ustaw twoich nie zapomniał. 84Wieleż będzie dni sługi twego? kiedyż sąd wykonasz nad tymi, którzy mię prześladują? 85Pyszni pokopali mi doły, co nie jest według zakonu twojego. 86Wszystkie przykazania twoje są prawdą; bez przyczyny mię prześladują; ratujże mię. 87Bez mała mię już wniwecz nie obrócili na ziemi; a wszakżem ja nie opuścił przykazań twoich. 88Według miłosierdzia twego ożyw mię, abym strzegł świadectwa ust twoich. 89O Panie! słowo twoje trwa na wieki na niebie. 90Od narodu do narodu prawda twoja; ugruntowałeś ziemię, i stoi. 91Według rozrządzenia twego trwa to wszystko aż do dnia tego; wszystko to zaiste jest ku służbie twojej. 92By był zakon twój nie był kochaniem mojem, dawnobym był zginął w utrapieniu mojem. 93Na wieki nie zapomnę na przykazania twoje, gdyżeś mię w nich ożywił. 94Twójcim ja, zachowajże mię; bo przykazań twoich szukam. 95Czekają na mię niezbożnicy, aby mię zatracili; ale ja świadectwa twoje uważam. 96Wszelkiej rzeczy koniec widzę; ale przykazanie twoje bardzo szerokie. 97O jakom się rozmiłował zakonu twego! tak, iż każdego dnia jest rozmyślaniem mojem. 98Nad nieprzyjaciół moich mędrszym mię czynisz przykazaniem twojem; bo je mam ustawicznie przed sobą. 99Nad wszystkich nauczycieli moich stałem się rozumniejszym; bo świadectwa twoje są rozmyślaniem mojem. 100Nad starców jestem roztropniejszy; bo przykazań twoich przestrzegam. 101Od wszelkiej złej drogi zawściągam nogi swoje, abym strzegł słowa twego. 102Od sądów twoich nie odstępuję, przeto, że ich ty mnie uczysz. 103O jako są słodkie słowa twoje podniebieniu memu! nad miód są słodsze ustom moim. 104Z przykazań twoich nabyłem rozumu: przetoż mam w nienawiści wszelką ścieszkę obłędliwą. 105Słowo twe jest pochodnią nogą moim, a światłością ścieszce mojej. 106Przysięgłem i uczynię temu dosyć, że będę strzegł sądów sprawiedliwości twojej. 107Jestem bardzo utrapiony; o Panie! ożyw mię według słowa twego. 108Panie! dobrowolne śluby ust moich przyjmij proszę za wdzięczne, a sądów twoich naucz mię. 109Dusza moja jest w ustawicznem niebezpieczeństwie; wszakże na zakon twój nie zapominam. 110Sidło na mię niezbożnicy zastawili; lecz ja się od przykazań twoich nie obłądzę. 111Za dziedzictwo wieczne wziąłem świadectwa twoje; bo są radością serca mego. 112Nakłoniłem serca mego ku wykonywaniu ustaw twoich ustawicznie, i aż do końca (żywota). 113Wymysły mam w nienawiści, a zakon twój miłuję. 114Tyś jest ucieczką moją, i tarczą moją; na słowo twoje oczekuję. 115Odstąpcież odemnie złośnicy, abym strzegł rozkazania Boga mojego. 116Utwierdźże mię według słowa twego, abym żył, a nie zawstydzaj mię w oczekiwaniu mojem. 117Podpieraj mię, abym był zachowany, i rozmyślał w ustawach twoich ustawicznie. 118Podeptałeś wszystkich, którzy się obłądzili od ustaw twoich; albowiem jest kłamliwa zdrada ich. 119Odrzucasz jako zużelicę wszystkich niezbożników ziemi; dla tego miłuję świadectwa twoje. 120Drży od strachu przed tobą ciało moje; bo się sądów twoich lękam. 121Czynię sądy i sprawiedliwość: nie podawajże mię tym, którzy mi gwałt czynią. 122Zastąp sam sługę twego ku dobremu, aby mię hardzi nie potłoczyli. 123Oczy moje ustały, czekając na zbawienie twoje, i na wyrok sprawiedliwości twojej. 124Obchodź się z sługą twoim według miłosierdzia twego, a ustaw twoich naucz mię. 125Sługamci ja twój, dajże mi zrozumienie; abym umiał świadectwa twoje. 126Czasci już, abyś czynił Panie! albowiem wzruszono zakon twój. 127Dlatego umiłowałem rozkazania twoje nad złoto, a nad złoto najwyborniejsze. 128Przeto, że wszystkie przykazania twoje, wszystkie prawdziwe być uznaję, a wszelkie ścieżki obłędliwe mam w nienawiści. 129Dziwne są świadectwa twoje; przetoż ich strzeże dusza moja. 130Początek słów twoich oświeca i daje rozum prostakom. 131Usta moje otwieram i dyszę; albowiemem przykazań twoich pragnął. 132Wejżyjże na mię, a zmiłuj się nademną weaług prawa tych, którzy miłują imię twoje. 133Drogi moje utwierdź w słowie twojem, a niech nademną nie panuje żadna nieprawość. 134Wybaw mię od uciśnienia ludzkiego, abym strzegł rozkazań twoich. 135Rozświeć nad sługą twoim oblicze twoje, a naucz mię ustaw twoich. 136Strumienie wód płyną z oczów moich dla tych, którzy nie strzegli zakonu twego. 137Sprawiedliwyś ty, Panie! i prawdziwy w sądach twoich. 138Przykazałeś sprawiedliwe świadectwa twoje, i wielce prawdziwe. 139Zniszczyła mię gorliwość moja, iż zapominają na słowo twoje nieprzyjaciele moi. 140Doskonale są doświadczone słowa twoje; dlatego się sługa twój w nich rozkochał. 141Jam maluczki i wzgardzony; wszakże przykazań twoich nie zapominam. 142Sprawiedliwość twoja sprawiedliwość wieczna, a zakon twój prawda. 143Ucisk i utrapienie przyszło na mię; przykazania twoje są kochaniem mojem. 144Sprawiedliwość świadectw twoich trwa na wieki; daj mi rozum, a żyć będę. 145Wołam ze wszystkiego serca, wysłuchajże mię, o Panie! a będę strzegł ustaw twoich. 146Wołam do ciebie, zachowajże mię, a będę pilen świadectw twoich. 147Uprzedzam cię na świtaniu i wołam, na słowo twoje oczekując. 148Uprzedzają straż nocną oczy moje, przeto, abym rozmyślał o wyrokach twoich. 149Panie! głos mój usłysz według miłosierdzia twego; według sądu twego ożyw mię. 150Przybliżają się, którzy naśladują złości, ci, którzy się od zakonu twego oddalili. 151Bliskoś ty jest, Panie! a wszystkie przykazania twoje są prawdą. 152Dawno to wiem o świadectwach twoich, żeś je na wieki ugruntował. 153Obacz utrapienie moje, a wyrwij mię; bom na zakon twój nie zapomniał. 154Stań przy sprawie mojej, a obroń mię; dla słowa twego ożyw mię. 155Dalekoć jest od niezbożników zbawienie; bo się nie badają o ustawach twoich. 156Wielkie są litości twoje, Panie! według sądów twoich ożyw mię. 157Wieleć jest prześladowców moich i nieprzyjaciół moich; wszakże od świadectw twoich nie uchylam się. 158Widziałem przestępców, i mierziało mię to, że wyroku twego nie przestrzegali. 159Obaczże Panie! iż rozkazania twoje miłuję; według miłosierdzia twego ożyw mię. 160Najprzedniejsza rzecz słowa twego jest prawda, a na wieki trwa wszelki sąd sprawiedliwości twojej. 161Książęta mię prześladują bez przyczyny; wszakże słów twoich boi się serce moje. 162Ja się weselę z wyroku twego, tak jako ten, który znajduje wielkie korzyści. 163Ale nienawidzę kłamstwa, i brzydzą się niem; ale zakon twój miłuję. 164Chwalę cię siedm kroć przez dzień, dla sądów twoich sprawiedliwych. 165Pokój wielki dajesz tym, którzy miłują zakon twój, a nie doznawają żadnego obrażenia. 166Panie! oczekuję zbawienia twego; a przykazania twoje wykonywam. 167Przestrzega dusza moja świadectw twoich; albowiem je bardzo miłuję. 168Przestrzegam przykazań twoich i świadectw twoich; albowiem wszystkie drogi moje są przed tobą. 169Panie! niech się przybliży wołanie moje przed oblicze twoje; według słowa twego daj mi zrozumienie. 170Niech przyjdzie prośba moja przed twarz twoję, a według obietnicy twojej wyrwij mię. 171Chwałę wydadzą wargi moje, gdy mię nauczysz ustaw twoich. 172Opowiadać będzie język mój wyroki twoje; bo wszystkie przykazania twoje są sprawiedliwość. 173Niech mi będzie na pomocy ręka twoja, gdyżem sobie obrał przykazania twoje. 174Panie! zbawienia twego pragnę, a zakon twój jest kochaniem mojem. 175Żyć będzie dusza moja, i będzie cię chwaliła, a sądy twoje będą mi na pomocy. 176Błądzę jako owca zgubiona, szukajże sługi twego; boć przykazań twoich nie zapominam.
Matthew Henry - Concise Commentary 1 This psalm may be considered as the statement of a believer's experience. As far as our views, desires, and affections agree with what is here expressed, they come from the influences of the Holy Spirit, and no further. The pardoning mercy of God in Christ, is the only source of a sinner's happiness. And those are most happy, who are preserved most free from the defilement of sin, who simply believe God's testimonies, and depend on his promises. If the heart be divided between him and the world, it is evil. But the saints carefully avoid all sin; they are conscious of much evil that clogs them in the ways of God, but not of that wickedness which draws them out of those ways. The tempter would make men think they are at them out of those ways. The tempter would make men think they are at liberty to follow the word of God or not, as they please. But the desire and prayer of a good man agree with the will and command of God. If a man expects by obedience in one thing to purchase indulgence for disobedience in others, his hypocrisy will be detected; if he is not ashamed in this world, everlasting shame will be his portion. The psalmist coveted to learn the laws of God, to give God the glory. And believers see that if God forsakes them, the temper will be too hard for them.
9 To original corruption all have added actual sin. The ruin of the young is either living by no rule at all, or choosing false rules: let them walk by Scripture rules. To doubt of our own wisdom and strength, and to depend upon God, proves the purpose of holiness is sincere. God's word is treasure worth laying up, and there is no laying it up safe but in our hearts, that we may oppose God's precepts to the dominion of sin, his promises to its allurements, and his threatenings to its violence. Let this be our plea with Him to teach us his statutes, that, being partakers of his holiness, we may also partake of his blessedness. And those whose hearts are fed with the bread of life, should with their lips feed many. In the way of God's commandments there is the unsearchable riches of Christ. But we do not meditate on God's precepts to good purpose, unless our good thoughts produce good works. I will not only think of thy statutes, but do them with delight. And it will be well to try the sincerity of our obedience by tracing the spring of it; the reality of our love by cheerfulness in appointed duties.
17 If God deals in strict justice with us, we all perish. We ought to spend our lives in his service; we shall find true life in keeping his word. Those that would see the wondrous things of God's law and gospel, must beg him to give them understanding, by the light of his Spirit. Believers feel themselves strangers on earth; they fear missing their way, and losing comfort by erring from God's commandments. Every sanctified soul hungers after the word of God, as food which there is no living without. There is something of pride at the bottom of every wilful sin. God can silence lying lips; reproach and contempt may humble and do us good, and then they shall be removed. Do we find the weight of the cross is above that we are able to bear? He that bore it for us will enable us to bear it; upheld by him we cannot sink. It is sad when those who should protect the innocent, are their betrayers. The psalmist went on in duty, and he found comfort in the word of God. The comforts of the word of God are most pleasant to a gracious soul, when other comforts are made bitter; and those that would have God's testimonies to be their delight, must be advised by them. May the Lord direct us in exercising repentance of sin, and faith in Christ.
25 While the souls of the children of this world cleave to the earth as their portion, the children of light are greatly burdened, because of the remains of carnal affections in their hearts. It is unspeakable comfort to a gracious soul, to think with what tenderness all its complaints are received by a gracious God. We can talk of the wonders of redeeming love, when we understand the way of God's precepts, and walk in that way. The penitent melts in sorrow for sin: even the patient spirit may melt in the sense of affliction, it is then its interest to pour out its soul before God. The way of lying means all false ways by which men deceive themselves and others, or are deceived by Satan and his instruments. Those who know and love the law of the Lord, desire to know it more, and love it better. The way of serious godliness is the way of truth; the only true way to happiness: we must always have actual regard to it. Those who stick to the word of God, may in faith expect and pray for acceptance with God. Lord, never leave me to do that by which I shall shame myself, and do not thou reject my services. Those that are going to heaven, should still press forward. God, by his Spirit, enlarges the hearts of his people when he gives them wisdom. The believer prays to be set free from sin.
33 Teach me thy statutes, not the mere words, but the way of applying them to myself. God, by his Spirit, gives a right understanding. But the Spirit of revelation in the word will not suffice, unless we have the Spirit of wisdom in the heart. God puts his Spirit within us, causing us to walk in his statutes. The sin here prayed against is covetousness. Those that would have the love of God rooted in them, must get the love of the world rooted out; for the friendship of the world is enmity with God. Quicken me in thy way; to redeem time, and to do every duty with liveliness of spirit. Beholding vanity deadens us, and slackens our pace; a traveller must not stand gazing upon every object that presents itself to his view. The promises of God's word greatly relate to the preservation of the true believer. When Satan has drawn a child of God into worldly compliances, he will reproach him with the falls into which he led him. Victory must come from the cross of Christ. When we enjoy the sweetness of God's precepts, it will make us long for more acquaintance with them. And where God has wrought to will, he will work to do.
41 Lord, I have by faith thy mercies in view; let me by prayer prevail to obtain them. And when the salvation of the saints is completed, it will plainly appear that it was not in vain to trust in God's word. We need to pray that we may never be afraid or ashamed to own God's truths and ways before men. And the psalmist resolves to keep God's law, in a constant course of obedience, without backsliding. The service of sin is slavery; the service of God is liberty. There is no full happiness, or perfect liberty, but in keeping God's law. We must never be ashamed or afraid to own our religion. The more delight we take in the service of God, the nearer we come to perfection. Not only consent to his law as good, but take pleasure in it as good for us. Let me put forth all the strength I have, to do it. Something of this mind of Christ is in every true disciple.
49 Those that make God's promises their portion, may with humble boldness make them their plea. He that by his Spirit works faith in us, will work for us. The word of God speaks comfort in affliction. If, through grace, it makes us holy, there is enough in it to make us easy, in all conditions. Let us be certain we have the Divine law for what we believe, and then let not scoffers prevail upon us to decline from it. God's judgments of old comfort and encourage us, for he is still the same. Sin is horrible in the eyes of all that are sanctified. Ere long the believer will be absent from the body, and present with the Lord. In the mean time, the statutes of the Lord supply subjects for grateful praise. In the season of affliction, and in the silent hours of the night, he remembers the name of the Lord, and is stirred up to keep the law. All who have made religion the first thing, will own that they have been unspeakable gainers by it.
57 True believers take the Lord for the portion of their inheritance, and nothing less will satisfy them. The psalmist prayed with his whole heart, knowing how to value the blessing he prayed for: he desired the mercy promised, and depended on the promise for it. He turned from by-paths, and returned to God's testimonies. He delayed not. It behoves sinners to hasten to escape; and the believer will be equally in haste to glorify God. No care or grief should take away God's word out of our minds, or hinder the comfort it bestows. There is no situation on earth in which a believer has not cause to be thankful. Let us feel ashamed that others are more willing to keep from sleep to spend the time in sinful pleasures, than we are to praise God. And we should be more earnest in prayer, that our hearts may be filled with his mercy, grace, and peace.
65 However God has dealt with us, he has dealt with us better than we deserve; and all in love, and for our good. Many have knowledge, but little judgment; those who have both, are fortified against the snares of Satan, and furnished for the service of God. We are most apt to wander from God, when we are easy in the world. We should leave our concerns to the disposal of God, seeing we know not what is good for us. Lord, thou art our bountiful Benefactor; incline our hearts to faith and obedience. The psalmist will go on in his duty with constancy and resolution. The proud are full of the world, and its wealth and pleasures; these make them senseless, secure, and stupid. God visits his people with affliction, that they may learn his statutes. Not only God's promises, but even his law, his percepts, though hard to ungodly men, are desirable, and profitable, because they lead us with safety and delight unto eternal life.
73 God made us to serve him, and enjoy him; but by sin we have made ourselves unfit to serve him, and to enjoy him. We ought, therefore, continually to beseech him, by his Holy Spirit, to give us understanding. The comforts some have in God, should be matter of joy to others. But it is easy to own, that God's judgments are right, until it comes to be our own case. All supports under affliction must come from mercy and compassion. The mercies of God are tender mercies; the mercies of a father, the compassion of a mother to her son. They come to us when we are not able to go to them. Causeless reproach does not hurt, and should not move us. The psalmist could go on in the way of his duty, and find comfort in it. He valued the good will of saints, and was desirous to keep up his communion with them. Soundness of heart signifies sincerity in dependence on God, and devotedness to him.
81 The psalmist sought deliverance from his sins, his foes, and his fears. Hope deferred made him faint; his eyes failed by looking out for this expected salvation. But when the eyes fail, yet faith must not. His affliction was great. He was become like a leathern bottle, which, if hung up in the smoke, is dried and shrivelled up. We must ever be mindful of God's statutes. The days of the believer's mourning shall be ended; they are but for a moment, compared with eternal happiness. His enemies used craft as well as power for his ruin, in contempt of the law of God. The commandments of God are true and faithful guides in the path of peace and safety. We may best expect help from God when, like our Master, we do well and suffer for it. Wicked men may almost consume the believer upon earth, but he would sooner forsake all than forsake the word of the Lord. We should depend upon the grace of God for strength to do every good work. The surest token of God's good-will toward us, is his good work in us.
89 The settling of God's word in heaven, is opposed to the changes and revolutions of the earth. And the engagements of God's covenant are established more firmly than the earth itself. All the creatures answer the ends of their creation: shall man, who alone is endued with reason, be the only unprofitable burden of the earth? We may make the Bible a pleasant companion at any time. But the word, without the grace of God, would not quicken us. See the best help for bad memories, namely, good affections; and though the exact words be lost, if the meaning remain, that is well. I am thine, not my own, not the world's; save me from sin, save me from ruin. The Lord will keep the man in peace, whose mind is stayed on him. It is poor perfection which one sees and end of. Such are all things in this world, which pass for perfections. The glory of man is but as the flower of the grass. The psalmist had seen the fulness of the word of God, and its sufficiency. The word of the Lord reaches to all cases, to all times. It will take us from all confidence in man, or in our own wisdom, strength, and righteousness. Thus shall we seek comfort and happiness from Christ alone.
97 What we love, we love to think of. All true wisdom is from God. A good man carries his Bible with him, if not in his hands, yet in his head and in his heart. By meditation on God's testimonies we understand more than our teachers, when we understand our own hearts. The written word is a more sure guide to heaven, than all the fathers, the teachers, and ancients of the church. We cannot, with any comfort or boldness, attend God in holy duties, while under guilt, or in any by-way. It was Divine grace in his heart, that enabled the psalmist to receive these instructions. The soul has its tastes as well as the body. Our relish for the word of God will be greatest, when that for the world and the flesh is least. The way of sin is a wrong way; and the more understanding we get by the precepts of God, the more rooted will be our hatred of sin; and the more ready we are in the Scriptures, the better furnished we are with answers to temptation.
105 The word of God directs us in our work and way, and a dark place indeed the world would be without it. The commandment is a lamp kept burning with the oil of the Spirit, as a light to direct us in the choice of our way, and the steps we take in that way. The keeping of God's commands here meant, was that of a sinner under a dispensation of mercy, of a believer having part in the covenant of grace. The psalmist is often afflicted; but with longing desires to become more holy, offers up daily prayers for quickening grace. We cannot offer any thing to God, that he will accept but what he is pleased to teach us to do. To have our soul or life continually in our hands, implies constant danger of life; yet he did not forget God's promises nor his precepts. Numberless are the snares laid by the wicked; and happy is that servant of God, whom they have not caused to err from his Master's precepts. Heavenly treasures are a heritage for ever; all the saints accept them as such, therefore they can be content with little of this world. We must look for comfort only in the way of duty, and that duty must be done. A good man, by the grace of God, brings his heart to his work, then it is done well.
113 Here is a dread of the risings of sin, and the first beginnings of it. The more we love the law of God, the more watchful we shall be, lest vain thoughts draw us from what we love. Would we make progress in keeping God's commands, we must be separate from evil-doers. The believer could not live without the grace of God; but, supported by his hand, his spiritual life shall be maintained. Our holy security is grounded on Divine supports. All departure from God's statutes is error, and will prove fatal. Their cunning is falsehood. There is a day coming which will put the wicked into everlasting fire, the fit place for the dross. See what comes of sin Surely we who fall so low in devout affections, should fear, lest a promise being left us of entering into heavenly rest, any of us should be found to come short of it,
Hebre 4:1.
121 Happy is the man, who, acting upon gospel principles, does justice to all around. Christ our Surety, having paid our debt and ransom, secures all the blessings of salvation to every true believer. The psalmist expects the word of God's righteousness, and no other salvation than what is secured by that word, which cannot fall to the ground. We deserve no favour form God; we are most easy when we cast ourselves upon God's mercy, and refer ourselves to it. If any man resolve to do God's will as his servant, he shall be made to know his testimonies. We must do what we can for the support of religion, and, after all, must beg of God to take the work into his own hands. It is hypocrisy to say we love God's commandments more than our worldly interests. The way of sin is a false way, being directly contrary to God's precepts, which are right: those that love and esteem God's law, hate sin, and will not be reconciled to it.
129 The wonders of redeeming love will fix the heart in adoration of them. The Scriptures show us what we were, what we are, and what we shall be. They show us the mercy and the justice of the Lord, the joys of heaven, and the pains of hell. Thus they give to the simple, in a few days, understanding of those matters, which philosophers for ages sought in vain. The believer, wearied with the cares of life and his conflicts with sin, pants for the consolations conveyed to him by means of the sacred word. And every one may pray, Look thou upon me, and be merciful unto me as thou usest to do unto those that love thy name. We must beg that the Holy Spirit would order our steps. The dominion of sin is to be dreaded and prayed against by every one. The oppression of men is often more than flesh and blood can bear; and He who knoweth our frame, will not refuse to remove it in answer to the prayers of his people. Whatever obscurity may appear as to the faith of the Old Testament believers, their confidence at the throne of grace can only be explained by their having obtained more distinct views of gospel privileges, through the sacrifices and services of their law, than is generally imagined. Go to the same place, plead the name and merits of Jesus, and you will not, you cannot plead in vain. Commonly, where there is a gracious heart, there is a weeping eye. Accept, O Lord, the tears our blessed Redeemer shed in the days of his flesh, for us who should weep for our brethren or ourselves.
137 God never did, and never can do wrong to any. The promises are faithfully performed by Him that made them. Zeal against sin should constrain us to do what we can against it, at least to do more in religion ourselves. Our love to the word of God is evidence of our love to God, because it is designed to make us partake his holiness. Men's real excellency always makes them low in their own eyes. When we are small and despised, we have the more need to remember God's precepts, that we may have them to support us. The law of God is the truth, the standard of holiness, the rule of happiness; but the obedience of Christ alone justifies the believer. Sorrows are often the lot of saints in this vale of tears; they are in heaviness through manifold temptations. There are delights in the word of God, which the saints often most sweetly enjoy when in trouble and anguish. This is life eternal, to know God and Jesus Christ whom he has sent,
John 17:3. May we live the life of faith and grace here, and be removed to the life of glory hereafter.
145 Supplications with the whole heart are presented only by those who desire God's salvation, and who love his commandments. Whither should the child go but to his father? Save me from my sins, my corruptions, my temptations, all the hinderances in my way, that I may keep thy testimonies. Christians who enjoy health, should not suffer the early hours of the morning to glide away unimproved. Hope in God's word encourages us to continue in prayer. It is better to take time from sleep, than not to find time for prayer. We have access to God at all hours; and if our first thoughts in the morning are of God, they will help to keep us in his fear all the day long. Make me lively and cheerful. God knows what we need and what is good for us, and will quicken us. If we are employed in God's service, we need not fear those who try to set themselves as far as they can out of the reach of the convictions and commands of his law. When trouble is near, God is near. He is never far to seek. All his commandments are truth. And God's promises will be performed. All that ever trusted in God have found him faithful.
153 The closer we cleave to the word of God, both as our rule and as our stay, the more assurance we have of deliverance. Christ is the Advocate of his people, their Redeemer. Those who were quickened by his Spirit and grace, when they were dead in trespasses and sins, often need to have the work of grace revived in them, according to the word of promise. The wicked not only do not God's statutes, but they do not even seek them. They flatter themselves that they are going to heaven; but the longer they persist in sin, the further it is from them. God's mercies are tender; they are a fountain that can never be exhausted. The psalmist begs for God's reviving, quickening grace. A man, steady in the way of his duty, though he may have many enemies, needs to fear none. Those that hate sin truly, hate it as sin, as a transgression of the law of God, and a breaking of his word. Our obedience is only pleasing to God, and pleasant to ourselves, when it comes from a principle of love. All, in every age, who receive God's word in faith and love, find every saying in it faithful.
161 Those whose hearts stand in awe of God's word, will rather endure the wrath of man, than break the law of God. By the word of God we are unspeakable gainers. Every man hates to have a lie told him, but we should more hate telling a lie; by the latter we give an affront to God. The more we see the beauty of truth, the more we shall see the hateful deformity of a lie. We are to praise God even for afflictions; through grace we get good from them. Those that love the world have great vexation, for it does not answer what they expect; those that love God's word have great peace, for it outdoes what they expect. Those in whom this holy love reigns, will not perplex themselves with needless scruples, or take offence at their brethren. A good hope of salvation will engage the heart in doing the commandments. And our love to the word of God must subdue our lusts, and root out carnal affections: we must make heart work of it, or we make nothing of it. We must keep the commandments of God by obedience to them, and his promises by reliance on them. God's eye is on us at all times; this should make us very careful to keep his commandments.
169 The psalmist desired grace and strength to lift up his prayers, and that the Lord would receive and notice them. He desired to know more of God in Christ; to know more of the doctrines of the word, and the duties of religion. He had a deep sense of unworthiness, and holy fear that his prayer should not come before God; Lord, what I pray for is, what thou hast promised. We have learned nothing to purpose, if we have not learned to praise God. We should always make the word of God the rule of our discourse, so as never to transgress it by sinful speaking, or sinful silence. His own hands are not sufficient, nor can any creature lend him help; therefore he looks up to God, that the hand that had made him may help him. He had made religion his deliberate choice. There is an eternal salvation all the saints long for, and therefore they pray that God would help their way to it. Let thy judgments help me; let all ordinances and all providences, (both are God's judgments,) further me in glorifying God; let them help me for that work. He often looks back with shame and gratitude to his lost estate. He still prays for the tender care of Him who purchased his flock with his own blood, that he may receive from him the gift of eternal life. Seek me, that is, Find me; for God never seeks in vain. Turn me, and I shall be turned. Let this psalm be a touchstone by which to try our hearts, and our lives. Do our hearts, cleansed in Christ's blood, make these prayers, resolutions and confessions our own? Is God's word the standard of our faith, and the law of our practice? Do we use it as pleas with Christ for what we need? Happy those who live in such delightful exercises.
