1Błogosławieni, którzy żyją bez nagany, którzy chodzą w zakonie Pańskim, 2Błogosławieni, którzy strzegą świadectw jego, i którzy go ze wszystkiego serca szukają; 3I którzy nie czynią nieprawości, ale chodzą drogami jego. 4Tyś przykazał, aby pilnie strzeżono rozkazań twoich. 5Oby wyprostowane były drogi moje ku przestrzeganiu praw twoich! 6Tedy nie będę zawstydzony, gdy się będę oglądał na wszystkie rozkazania twoje. 7Będę cię wysławiał w szczerości serca, gdy się nauczę praw sprawiedliwości twojej. 8Ustaw twoich z pilnością strzedz będę; tylko mię nie opuszczaj. 9Jakim sposobem oczyści młodzieniec ścieszkę swoję? Gdy się zachowa według słowa twego. 10Ze wszystkiego serca mego szukam cię; nie dopuszczajże mi błądzić od rozkazań twoich. 11W sercu mojem składam wyroki twoje, abym nie zgrzeszył przeciwko tobie. 12Błogosławionyś ty, Panie! nauczże mię ustaw twoich. 13Wargami mojemi opowiadam wszystkie sądy ust twoich. 14W drodze świadectw twoich kocham się więcej, niż we wszystkich bogactwach. 15O przykazaniach twoich rozmyślam, i przypatruję się drogom twoim. 16W ustawach twoich kocham się, i nie zapominam słów twoich. 17Daruj to słudze twemu, abym żył, a przestrzegał słów twoich. 18Odsłoń oczy moje, abym się przypatrzył dziwom z zakonu twego. 19Jestem gościem na ziemi; nie ukrywaj przedemną rozkazań twoich. 20Omdlewa dusza moja, pragnąc sądów twoich na każdy czas. 21Wytraciłeś pysznych; przeklęci są ci, którzy błądzą od rozkazań twoich. 22Oddal odemnie pohańbienie i wzgardę, gdyż strzegę świadecwt twoich. 23I książęta zasiadają, a mówią przeciwko mnie; wszakże sługa twój rozmyśla w ustawach twoich. 24Świadectwa twoje zaiste są mojem kochaniem, i radcami mymi. 25Przylgnęła do prochu dusza moja; ożywże mię według słowa twego. 26Drogi moje rozpowiedziałem, a wysłuchałeś mię; naucz mię ustaw twoich. 27Daj, abym zrozumiał drogę rozkazań twoich, ażebym rozmyślał o dziwnych sprawach twoich. 28Rozpływa się od smutku dusza moja; utwierdźże mię według słowa twego. 29Drogę kłamliwą oddal odemnie, a zakonem twoim udaruj mię. 30Obrałem drogę prawdy, a sądy twoje przekładam sobie. 31Przystałem do świadectw twoich; Panie! nie zawstydzajże mię. 32Drogą przykazań twoich pobieżę, gdy rozszerzysz serce moje. 33Naucz mię, Panie! drogi ustaw twoich, a będę jej strzegł aż do końca. 34Daj mi rozum, abym strzegł zakonu twego, ażebym go przestrzegał ze wszystkiego serca. 35Daj, abym chodził ścieżką przykazań twoich, gdyż w tem jest upodobanie moje. 36Nakłoń serce moje do świadectw twoich, a nie do łakomstwa. 37Odwróć oczy moje, aby nie patrzały na marność; na drodze twojej ożyw mię. 38Utwierdź wyrok twój słudze twemu, który się oddał bojaźni twojej. 39Oddal odemnie pohańbienie moje, którego się boję; bo sądy twoje dobre. 40Oto pragnę rozkazań twoich; w sprawiedliwości twojej ożyw mię. 41Niech na mię przyjdą litości twoje, Panie! i zbawienie twoje według wyroku twego. 42Tak abym odpowiedź mógł dać samą rzeczą temu, który mi urąga, gdyż ufam w słowie twojem. 43A nie wyjmuj z ust moich słowa najprawdziwszego; albowiem sądów twoich oczekuję. 44I będę strzegł zakonu twego zawsze, aż na wieki wieczne. 45A ustawicznie będę chodził na przestrzeństwie, bom się dopytał rozkazań twoich. 46Owszem, będę mówił o świadectwach twoich przed królmi, a nie będę zawstydzony. 47Bom się rozkochał w przykazaniach twoich, którem umiłował. 48Przyłożę i ręce moje do rozkazań twoich, które miłuję, a będę rozmyślał o ustawach twoich. 49Wspomnij na słowo wyrzeczone do sługi twego, któremeś mię ubezpieczył. 50Toć pociecha moja w utrapieniu mojem, że mię wyrok twój ożywia. 51Pyszni bardzo się ze mnie naśmiewają; wszakże się od zakonu twego nie uchylam. 52Bo pamiętam na sądy twoje wieczne, Panie! któremi się cieszę. 53Strach mię ogarnął nad niezbożnymi, którzy opuszczają zakon twój. 54Są mi ustawy twoje pieśniami w domu pielgrzymstwa mego. 55Wspominam sobie i w nocy na imię twoje, Panie! i strzegę zakonu twego. 56Toć mam z tego, że przestrzegam przykazań twoich. 57Rzekłem: Panie! to jest cząstka moja, przestrzegać słów twoich. 58Modlę się przed obliczem twojem ze wszystkiego serca; zmiłujże się nademną według słowa twego. 59Uważyłem w myślach drogi moje, a obróciłem nogi moje ku świadectwom twoim. 60Śpieszę się, a nie omieszkuję przestrzegać rozkazań twoich. 61Hufy niepobożnych złupiły mię; ale na zakon twój nie zapominam. 62O północy wstaję, abym cię wysławiał w sądach sprawiedliwości twojej. 63Jestem towarzyszem wszystkich, którzy się ciebie boją, i tych, którzy przestrzegają przykazań twoich. 64Panie! pełna jest ziemia miłosierdzia twego; nauczże mię ustaw twoich. 65Łaskawieś postąpił ze sługą twoim, Panie! według słowa twego. 66Dobrego rozumu i umiejętności naucz mię; bom przykazaniom twoim uwierzył. 67Pierwej niżem się był uniżył, błądziłem; ale teraz wyroku twego przestrzegam. 68Dobryś ty i dobrotliwy; nauczże mię ustaw twoich. 69Uknowali hardzi kłamstwo przeciwko mnie; ale ja ze wszystkiego serca strzegę przykazań twoich. 70Serce ich zatyło jako sadło; ale się ja zakonem twoim cieszę. 71Jest mi to ku dobremu, żem był utrapiony, abym się nauczył ustaw twoich. 72Lepszy mi jest zakon ust twoich, niżeli tysiące złota i srebra. 73Ręce twoje uczyniły mię, i wykształtowały mię; dajże mi rozum, abym się nauczył przykazań twoich; 74Aby się radowali bojący się ciebie, ujrzawszy mię, że na słowo twoje oczekuję. 75Znam, Panie! iż są sprawiedliwe sądy twoje, a iżeś mię słusznie utrapił. 76Niechajże mię, proszę, ucieszy miłosierdzie twoje według wyroku twego, któryś uczynił słudze twemu. 77Niechże na mię przyjdą litości twoje, abym żył; bo zakon twój jest kochaniem mojem. 78Niech będą zawstydzeni pyszni, przeto, że mię chytrze podwrócić chcieli; ale ja rozmyślać będę w przykazaniach twoich. 79Niech się obrócą do mnie, którzy się ciebie boją, i którzy znają świadectwa twoje. 80Niech będzie serce moje uprzejme przy ustawach twoich, abym nie był zawstydzony. 81Tęskni dusza moja po zbawieniu twojem, oczekuję na słowo twoje. 82Ustały oczy moje, czekając wyroku twego, gdy mówię: Kiedyż mię pocieszysz? 83Chociażem jest jako naczynie skórzane w dymie, wszakżem ustaw twoich nie zapomniał. 84Wieleż będzie dni sługi twego? kiedyż sąd wykonasz nad tymi, którzy mię prześladują? 85Pyszni pokopali mi doły, co nie jest według zakonu twojego. 86Wszystkie przykazania twoje są prawdą; bez przyczyny mię prześladują; ratujże mię. 87Bez mała mię już wniwecz nie obrócili na ziemi; a wszakżem ja nie opuścił przykazań twoich. 88Według miłosierdzia twego ożyw mię, abym strzegł świadectwa ust twoich. 89O Panie! słowo twoje trwa na wieki na niebie. 90Od narodu do narodu prawda twoja; ugruntowałeś ziemię, i stoi. 91Według rozrządzenia twego trwa to wszystko aż do dnia tego; wszystko to zaiste jest ku służbie twojej. 92By był zakon twój nie był kochaniem mojem, dawnobym był zginął w utrapieniu mojem. 93Na wieki nie zapomnę na przykazania twoje, gdyżeś mię w nich ożywił. 94Twójcim ja, zachowajże mię; bo przykazań twoich szukam. 95Czekają na mię niezbożnicy, aby mię zatracili; ale ja świadectwa twoje uważam. 96Wszelkiej rzeczy koniec widzę; ale przykazanie twoje bardzo szerokie. 97O jakom się rozmiłował zakonu twego! tak, iż każdego dnia jest rozmyślaniem mojem. 98Nad nieprzyjaciół moich mędrszym mię czynisz przykazaniem twojem; bo je mam ustawicznie przed sobą. 99Nad wszystkich nauczycieli moich stałem się rozumniejszym; bo świadectwa twoje są rozmyślaniem mojem. 100Nad starców jestem roztropniejszy; bo przykazań twoich przestrzegam. 101Od wszelkiej złej drogi zawściągam nogi swoje, abym strzegł słowa twego. 102Od sądów twoich nie odstępuję, przeto, że ich ty mnie uczysz. 103O jako są słodkie słowa twoje podniebieniu memu! nad miód są słodsze ustom moim. 104Z przykazań twoich nabyłem rozumu: przetoż mam w nienawiści wszelką ścieszkę obłędliwą. 105Słowo twe jest pochodnią nogą moim, a światłością ścieszce mojej. 106Przysięgłem i uczynię temu dosyć, że będę strzegł sądów sprawiedliwości twojej. 107Jestem bardzo utrapiony; o Panie! ożyw mię według słowa twego. 108Panie! dobrowolne śluby ust moich przyjmij proszę za wdzięczne, a sądów twoich naucz mię. 109Dusza moja jest w ustawicznem niebezpieczeństwie; wszakże na zakon twój nie zapominam. 110Sidło na mię niezbożnicy zastawili; lecz ja się od przykazań twoich nie obłądzę. 111Za dziedzictwo wieczne wziąłem świadectwa twoje; bo są radością serca mego. 112Nakłoniłem serca mego ku wykonywaniu ustaw twoich ustawicznie, i aż do końca (żywota). 113Wymysły mam w nienawiści, a zakon twój miłuję. 114Tyś jest ucieczką moją, i tarczą moją; na słowo twoje oczekuję. 115Odstąpcież odemnie złośnicy, abym strzegł rozkazania Boga mojego. 116Utwierdźże mię według słowa twego, abym żył, a nie zawstydzaj mię w oczekiwaniu mojem. 117Podpieraj mię, abym był zachowany, i rozmyślał w ustawach twoich ustawicznie. 118Podeptałeś wszystkich, którzy się obłądzili od ustaw twoich; albowiem jest kłamliwa zdrada ich. 119Odrzucasz jako zużelicę wszystkich niezbożników ziemi; dla tego miłuję świadectwa twoje. 120Drży od strachu przed tobą ciało moje; bo się sądów twoich lękam. 121Czynię sądy i sprawiedliwość: nie podawajże mię tym, którzy mi gwałt czynią. 122Zastąp sam sługę twego ku dobremu, aby mię hardzi nie potłoczyli. 123Oczy moje ustały, czekając na zbawienie twoje, i na wyrok sprawiedliwości twojej. 124Obchodź się z sługą twoim według miłosierdzia twego, a ustaw twoich naucz mię. 125Sługamci ja twój, dajże mi zrozumienie; abym umiał świadectwa twoje. 126Czasci już, abyś czynił Panie! albowiem wzruszono zakon twój. 127Dlatego umiłowałem rozkazania twoje nad złoto, a nad złoto najwyborniejsze. 128Przeto, że wszystkie przykazania twoje, wszystkie prawdziwe być uznaję, a wszelkie ścieżki obłędliwe mam w nienawiści. 129Dziwne są świadectwa twoje; przetoż ich strzeże dusza moja. 130Początek słów twoich oświeca i daje rozum prostakom. 131Usta moje otwieram i dyszę; albowiemem przykazań twoich pragnął. 132Wejżyjże na mię, a zmiłuj się nademną weaług prawa tych, którzy miłują imię twoje. 133Drogi moje utwierdź w słowie twojem, a niech nademną nie panuje żadna nieprawość. 134Wybaw mię od uciśnienia ludzkiego, abym strzegł rozkazań twoich. 135Rozświeć nad sługą twoim oblicze twoje, a naucz mię ustaw twoich. 136Strumienie wód płyną z oczów moich dla tych, którzy nie strzegli zakonu twego. 137Sprawiedliwyś ty, Panie! i prawdziwy w sądach twoich. 138Przykazałeś sprawiedliwe świadectwa twoje, i wielce prawdziwe. 139Zniszczyła mię gorliwość moja, iż zapominają na słowo twoje nieprzyjaciele moi. 140Doskonale są doświadczone słowa twoje; dlatego się sługa twój w nich rozkochał. 141Jam maluczki i wzgardzony; wszakże przykazań twoich nie zapominam. 142Sprawiedliwość twoja sprawiedliwość wieczna, a zakon twój prawda. 143Ucisk i utrapienie przyszło na mię; przykazania twoje są kochaniem mojem. 144Sprawiedliwość świadectw twoich trwa na wieki; daj mi rozum, a żyć będę. 145Wołam ze wszystkiego serca, wysłuchajże mię, o Panie! a będę strzegł ustaw twoich. 146Wołam do ciebie, zachowajże mię, a będę pilen świadectw twoich. 147Uprzedzam cię na świtaniu i wołam, na słowo twoje oczekując. 148Uprzedzają straż nocną oczy moje, przeto, abym rozmyślał o wyrokach twoich. 149Panie! głos mój usłysz według miłosierdzia twego; według sądu twego ożyw mię. 150Przybliżają się, którzy naśladują złości, ci, którzy się od zakonu twego oddalili. 151Bliskoś ty jest, Panie! a wszystkie przykazania twoje są prawdą. 152Dawno to wiem o świadectwach twoich, żeś je na wieki ugruntował. 153Obacz utrapienie moje, a wyrwij mię; bom na zakon twój nie zapomniał. 154Stań przy sprawie mojej, a obroń mię; dla słowa twego ożyw mię. 155Dalekoć jest od niezbożników zbawienie; bo się nie badają o ustawach twoich. 156Wielkie są litości twoje, Panie! według sądów twoich ożyw mię. 157Wieleć jest prześladowców moich i nieprzyjaciół moich; wszakże od świadectw twoich nie uchylam się. 158Widziałem przestępców, i mierziało mię to, że wyroku twego nie przestrzegali. 159Obaczże Panie! iż rozkazania twoje miłuję; według miłosierdzia twego ożyw mię. 160Najprzedniejsza rzecz słowa twego jest prawda, a na wieki trwa wszelki sąd sprawiedliwości twojej. 161Książęta mię prześladują bez przyczyny; wszakże słów twoich boi się serce moje. 162Ja się weselę z wyroku twego, tak jako ten, który znajduje wielkie korzyści. 163Ale nienawidzę kłamstwa, i brzydzą się niem; ale zakon twój miłuję. 164Chwalę cię siedm kroć przez dzień, dla sądów twoich sprawiedliwych. 165Pokój wielki dajesz tym, którzy miłują zakon twój, a nie doznawają żadnego obrażenia. 166Panie! oczekuję zbawienia twego; a przykazania twoje wykonywam. 167Przestrzega dusza moja świadectw twoich; albowiem je bardzo miłuję. 168Przestrzegam przykazań twoich i świadectw twoich; albowiem wszystkie drogi moje są przed tobą. 169Panie! niech się przybliży wołanie moje przed oblicze twoje; według słowa twego daj mi zrozumienie. 170Niech przyjdzie prośba moja przed twarz twoję, a według obietnicy twojej wyrwij mię. 171Chwałę wydadzą wargi moje, gdy mię nauczysz ustaw twoich. 172Opowiadać będzie język mój wyroki twoje; bo wszystkie przykazania twoje są sprawiedliwość. 173Niech mi będzie na pomocy ręka twoja, gdyżem sobie obrał przykazania twoje. 174Panie! zbawienia twego pragnę, a zakon twój jest kochaniem mojem. 175Żyć będzie dusza moja, i będzie cię chwaliła, a sądy twoje będą mi na pomocy. 176Błądzę jako owca zgubiona, szukajże sługi twego; boć przykazań twoich nie zapominam.
Jamieson Fausset Brown Bible Commentary 1 ALEPH. (
Ps 119:1-
Ps 119:8).
This celebrated Psalm has several peculiarities. It is divided into twenty-two parts or stanzas, denoted by the twenty-two letters of the Hebrew alphabet. Each stanza contains eight verses, and the first letter of each verse is that which gives name to the stanza. Its contents are mainly praises of God's Word, exhortations to its perusal, and reverence for it, prayers for its proper influence, and complaints of the wicked for despising it. There are but two verses (
Ps 119:122,
Ps 119:132) which do not contain some term or description of God's Word. These terms are of various derivations, but here used, for the most part, synonymously, though the use of a variety of terms seems designed, in order to express better the several aspects in which our relations to the revealed word of God are presented. The Psalm does not appear to have any relation to any special occasion or interest of the Jewish Church or nation, but was evidently "intended as a manual of pious thoughts, especially for instructing the young, and its peculiar artificial structure was probably adopted to aid the memory in retaining the language." (Psa. 119:1-176)
undefiled--literally, "complete," perfect, or sincere (compare
Ps 37:37).
in--or, "of"
the way--course of life.
walk--act
in the law--according to it (compare
Luke 1:6).
law--from a word meaning "to teach," is a term of rather general purport, denoting the instruction of God's Word.
2 testimonies--The word of God is so called, because in it He testifies for truth and against sin.
seek him--that is, a knowledge of Him, with desire for conformity to His will.
3 his ways--the course He reveals as right.
4 precepts--are those directions which relate to special conduct, from a word meaning "to inspect."
statutes--or ordinances, positive laws of permanent nature. Both words originally denote rather positive than moral laws, such as derive force from the divine appointment, whether their nature or the reasons for them are apprehended by us or not.
commandments--or institutions. The term is comprehensive, but rather denotes fundamental directions for conduct, both enjoining and forbidding.
have respect unto--or regard carefully as to their whole purport.
7 judgments--rules of conduct formed by God's judicial decisions; hence the wide sense of the word in the Psalms, so that it includes decisions of approval as well as condemnation.
8 Recognizes the need of divine grace.
9 BETH. (
Ps 119:9-
Ps 119:16).
The whole verse may be read as a question; for,
by taking heed--is better, "for" taking heed, that is, so as to do it. The answer is implied, and inferable from
Ps 119:5,
Ps 119:10,
Ps 119:18, &c., that is, by God's grace.
10 We must carefully treasure up the word of God, declare it to others, meditate on it, and heartily delight in it; and then by His grace we shall act according to it.
17 GIMEL. (
Ps 119:17-
Ps 119:24).
Life is desirable in order to serve God; that we may do so aright, we should seek to have our eyes opened to behold His truth, and earnestly desire fully to understand it.
21 God will rebuke those who despise His word and deliver His servants from their reproach, giving them boldness in and by His truth, even before the greatest men.
25 DALETH. (
Ps 119:25-
Ps 119:32).
Submitting ourselves in depression to God, He will revive us by His promises, and lead us to declare His mercy to others.
28 In order to adhere to His word, we must seek deliverance from temptations to sin as well as from despondency.
enlarge--or, "expand"
my heart--with gracious affections.
33 HE. (
Ps 119:33-
Ps 119:40).
To encourage us in prayer for divine aid in adhering to His truth, we are permitted to believe that by His help we shall succeed.
the way of thy statutes--that is, the way or manner of life prescribed by them. The help we hope to obtain by prayer is to be the basis on which our resolutions should rest.
37 Turn away mine eyes--literally, "Make my eyes to pass, not noticing evil."
vanity--literally, "falsehood;" all other objects of trust than God; idols, human power, &c. (
Ps 31:6;
Ps 40:4;
Ps 60:11;
Ps 62:9).
quicken . . . in thy way--make me with living energy to pursue the way marked out by Thee. Revive me from the death of spiritual helplessness (
Ps 119:17,
Ps 119:25,
Ps 119:40,
Ps 119:50;
Ps 116:3).
38 who is devoted to thy fear--or better, "which (that is, Thy word) is for Thy fear," for producing it. "Which is to those who fear Thee." God's word of promise belongs peculiarly to such (compare
Gen 18:19;
1Kgs 2:4;
1Kgs 8:25) [HENGSTENBERG].
39 Our hope of freedom from the reproach of inconsistency is in God's power, quickening us to live according to His Word, which He leads us to love.
for thy judgments are good--The time must therefore be at hand when Thy justice will turn the "reproach" from Thy Church upon the world (
Isa 25:8;
Isa 66:5;
Zeph 2:8-
Zeph 2:10).
41 VAU. (
Ps 119:41-
Ps 119:48).
The sentiment more fully carried out. God's mercies and salvation, as revealed in His Word, provide hope of forgiveness for the past and security in a righteous course for the future.
42 The possession of God's gift of "salvation" (
Ps 119:41) will be the Psalmist's answer to the foe's "reproach," that his hope was a fallacious one.
45 To freedom from reproach, when imbued with God's truth, there is added "great boldness in the faith" [
1Tim 3:13], accompanied with increasing delight in the holy law itself, which becomes an element of happiness.
48 My hands . . . lift up unto . . . commandments--that is, I will prayerfully (
Ps 28:2) direct my heart to keep Thy commandments.
49 ZAIN. (
Ps 119:49-
Ps 119:56).
Resting on the promises consoles under affliction and the tauntings of the insolent.
upon which--rather, "Remember Thy word unto Thy servant, because," &c. So the Hebrew requires [HENGSTENBERG].
50 for--rather, "This is my comfort . . . that," &c. [MAURER].
hath quickened--What the Word has already done is to faith a pledge of what it shall yet do.
52 The pious take comfort, when harassed and distressed by wickedness of men who forsake God's law, in remembering that the great principles of God's truth will still abide; and also God's
judgments of old--that is, His past interpositions in behalf of His people are a pledge that He will again interpose to deliver them; and they become the theme of constant and delightful meditation. The more we keep the more we love the law of God.
53 Horror--rather, "vehement wrath" [HENGSTENBERG].
54 songs--As the exile sings songs of his home (
Ps 137:3), so the child of God, "a stranger on earth," sings the songs of heaven, his true home (
Ps 39:12). In ancient times, laws were put in verse, to imprint them the more on the memory of the people. So God's laws are the believer's songs.
house of my pilgrimage--present life (
Gen 17:8;
Gen 47:9;
Heb 11:13).
56 Rather, "This is peculiarly mine (literally, to me), that I keep Thy precepts" [HENGSTENBERG and MAURER].
57 CHETH. (
Ps 119:57-
Ps 119:64).
Sincere desires for God's favor, penitence, and activity in a new obedience, truly evince the sincerity of those who profess to find God a portion (
Num 18:20;
Ps 16:5;
Lam 3:24).
58 favour--Hebrew, "face" (
Ps 45:12).
59 So the prodigal son, when reduced to straits of misery (
Luke 15:17-
Luke 15:18).
61 This the more, if opposition of enemies, or love of ease is overcome in thus honoring God's law.
have robbed me--better, surrounded me, either as forcible constraints like fetters, or as the cords of their nets. HENGSTENBERG translates, "snares."
62 At midnight--HENGSTENBERG supposes a reference to the time when the Lord went forth to slay the Egyptian first-born (
Exod 11:4;
Exod 12:29; compare
Job 34:20). But it rather refers to the Psalmist's own praises and prayers in the night time. Compare Paul and Silas (
Acts 16:25; compare
Ps 63:6).
63 The communion of the saints. Delight in their company is an evidence of belonging to them (
Ps 16:3;
Amos 3:3;
Mal 3:16).
64 While opposed by the wicked, and opposing them, the pious delight in those who fear God, but, after all, rely for favor and guidance not on merit, but mercy.
65 TETH. (
Ps 119:65-
Ps 119:72).
The reliance on promises (
Ps 119:49) is strengthened by experience of past dealings according with promises, and a prayer for guidance, encouraged by sanctified affliction.
66 Teach me good judgment and knowledge--namely, in Thy word (so as to fathom its deep spirituality); for the corresponding expression (
Ps 119:12,
Ps 119:64,
Ps 119:68), is, "Teach me Thy statutes."
67 Referred by HENGSTENBERG to the chastening effect produced on the Jews' minds by the captivity (
Jer 31:18-
Jer 31:19). The truth is a general one (
Job 5:6;
John 15:2;
Heb 12:11).
68 Compare as to the Lord Jesus (
Acts 10:38).
69 The crafty malice of the wicked, in slandering him, so far from turning him away, but binds him closer to God's Word, which they are too stupid in sin to appreciate. HENGSTENBERG refers the "lie" to such slanders against the Jews during the captivity, as that in
Ezra 4:1-
Ezra 4:6, of sedition.
70 fat as grease--spiritually insensible (
Ps 17:10;
Ps 73:7;
Isa 6:10).
71 So also affliction of any kind acts as a wholesome discipline in leading the pious more highly to value the truth and promises of God.
73 JOD. (
Ps 119:73-
Ps 119:80).
As God made, so He can best control, us. So as to Israel, he owed to God his whole internal and external existence (
Deut 32:6).
74 So when He has led us to rely on His truth, He will "make us to the praise of His grace" by others. "Those who fear Thee will be glad at my prosperity, as they consider my cause their cause" (
Ps 34:2;
Ps 142:7).
75 in faithfulness--that is, without in the least violating Thy faithfulness; because my sins deserved and needed fatherly chastisement. Enduring chastisement with a filial temper (
Heb 12:6-
Heb 12:11), God's promises of mercy (
Rom 8:28) will be fulfilled, and He will give comfort in sorrow (
Lam 3:22;
2Cor 1:3-4).
77 Let thy tender mercies come unto me--As I am not able to come unto them. But the wicked will be confounded.
78 but I . . . meditate in thy precepts--and so shall not be "ashamed," that is, put to shame (
Ps 119:80).
79 Those who may have thought his afflictions an evidence of God's rejection will then be led to return to Him; as the friends of Job did on his restoration, having been previously led through his afflictions to doubt the reality of his religion.
80 Let my . . . be sound--that is, perfect, sincere.
ashamed--disappointed in my hope of salvation.
81 CAPH. (
Ps 119:81-
Ps 119:88).
In sorrow the pious heart yearns for the comforts of God's promises (
Ps 73:26;
Ps 84:2).
82 Mine eyes fail for thy word--that is, with yearning desire for Thy word. When the eyes fail, yet faith must not.
83 bottle in the smoke--as a skin bottle dried and shriveled up in smoke, so is he withered by sorrow. Wine bottles of skin used to be hung up in smoke to dry them, before the wine was put in them [MAURER].
84 The shortness of my life requires that the relief afforded to me from mine enemies should be speedy.
85 pits--plots for my destruction.
which--rather, "who," that is, "the proud"; "pits" is not the antecedent.
87 consumed me upon earth--HENGSTENBERG translates, "in the land"; understanding "me" of the nation Israel, of which but a small remnant was left. But English Version is simpler; either, "They have consumed me so as to leave almost nothing of me on earth"; or, "They have almost destroyed and prostrated me on the earth" [MAURER].
I forsook not--Whatever else I am forsaken of, I forsake not Thy precepts, and so am not mistaken of Thee (
Ps 39:5,
Ps 39:13;
2Cor 4:8-9), and the injuries and insults of the wicked increase the need for it. But, however they act regardless of God's law, the pious, adhering to its teaching, receive quickening grace, and are sustained steadfast.
89 LAMED. (
Ps 119:89-
Ps 119:96).
In all changes God's Word remains firm (
1Pet 1:25). Like the heavens, it continually attests God's unfailing power and unchanging care (
Ps 89:2).
is settled in--that is, stands as firmly as the heaven in which it dwells, and whence it emanated.
90 thou hast established the earth, and it abideth-- (
Ps 33:9).
91 They--the heaven (
Ps 119:89) and the earth (
Ps 119:90). HENGSTENBERG translates, "They stand for thy judgment," that is, ready, as obedient servants, to execute them. The usage of this Psalm favors this view. But see
Jer 33:25.
92 Hence the pious are encouraged and inclined to seek a knowledge of it, and persevere amidst the efforts of those planning and waiting to destroy them.
my delights--plural, not merely delight, but equal to all other delights.
93 The bounds of created perfection may be defined, but those of God's law in its nature, application, and influence, are infinite. There is no human thing so perfect but that something is wanting to it; its limits are narrow, whereas God's law is of infinite breadth, reaching to all cases, perfectly meeting what each requires, and to all times (
Ps 19:3,
Ps 19:6-
Ps 19:11;
Eccl 3:11). It cannot be cramped within any definitions of man's dogmatical systems. Man never outgrows the Word. It does not shock the ignorant man with declared anticipations of discoveries which he had not yet made; while in it the man of science finds his newest discoveries by tacit anticipations provided for.
97 MEM. (
Ps 119:97-
Ps 119:104).
This characteristic love for God's law (compare
Ps 1:2) ensures increase.
98 of knowledge, both of the matter of all useful, moral truth, and an experience of its application.
wiser than mine enemies--with all their carnal cunning (
Deut 4:6,
Deut 4:8).
they are ever with me--The Hebrew is, rather singular, "it is ever with me"; the commandments forming ONE complete whole, Thy law.
99 understanding--is practical skill (
Ps 2:10;
Ps 32:8).
100 more than the ancients--Antiquity is no help against stupidity, where it does not accord with God's word [LUTHER] (
Job 32:7-
Job 32:9). The Bible is the key of all knowledge, the history of the world, past, present, and to come (
Ps 111:10). He who does the will of God shall know of the doctrine (
John 7:17).
101 Avoidance of sinful courses is both the effect and means of increasing in divine knowledge (compare
Ps 19:10).
105 NUN. (
Ps 119:105-
Ps 119:112).
Not only does the Word of God inform us of His will, but, as a light on a path in darkness, it shows us how to follow the right and avoid the wrong way. The lamp of the Word is not the sun. He would blind our eyes in our present fallen state; but we may bless God for the light shining as in a dark place, to guide us until the Sun of Righteousness shall come, and we shall be made capable of seeing Him (
2Pet 1:19;
Rev 22:4). The lamp is fed with the oil of the Spirit. The allusion is to the lamps and torches carried at night before an Eastern caravan.
106 Such was the national covenant at Sinai and in the fields of Moab.
108 freewill offerings--the spontaneous expressions of his gratitude, as contrasted with the appointed "offerings" of the temple (
Hos 14:2;
Heb 13:15). He determines to pursue this way, relying on God's quickening power (
Ps 119:50) in affliction, and a gracious acceptance of his "spiritual sacrifices of prayer and praise" (
Ps 50:5,
Ps 50:14,
Ps 50:23).
109 In the midst of deadly perils (the phrase is drawn from the fact that what we carry in our hands may easily slip from them,
Judg 12:3;
1Sam 28:21;
Job 13:14; compare
1Sam 19:5), and exposed to crafty enemies, his safety and guidance is in the truth and promises of God.
111 These he joyfully takes as his perpetual heritage, to perform the duties and receive the comforts they teach, evermore.
113 SAMECH. (
Ps 119:113-
Ps 119:120).
vain thoughts--better, "unstable persons," literally, "divided men," those of a divided, doubting mind (
Jas 1:8); "a double-minded man" [HENGSTENBERG], skeptics, or, skeptical notions as opposed to the certainty of God's word.
114 hiding-place--(Compare
Ps 27:5).
shield-- (
Ps 3:3;
Ps 7:10).
hope in thy word--confidently rest on its teachings and promises.
115 Hence he fears not wicked men, nor dreads disappointment, sustained by God in making His law the rule of life.
Depart from me--Ye can do nothing with me; for, &c. (
Ps 6:8).
118 But the disobedient and rebellious will be visited by God's wrath, which impresses the pious with wholesome fear and awe.
their deceit is falsehood--that is, all their cunning deceit, wherewith they seek to entrap the godly, is in vain.
120 The "judgments" are those on the wicked (
Ps 119:119). Joyful hope goes hand in hand with fear (
Hab 3:16-
Hab 3:18).
121 AIN. (
Ps 119:121-
Ps 119:128).
On the grounds of his integrity, desire for God's word, and covenant relation to Him, the servant of God may plead for His protecting care against the wicked, gracious guidance to the knowledge of truth, and His effective vindication of the righteous and their cause, which is also His own.
122 Be surety--Stand for me against my oppressors (
Gen 43:9;
Isa 38:14).
127 Therefore--that is, In view of these benefits, or, Because of the glory of Thy law, so much praised in the previous parts of the Psalm.
I love . . . [and] Therefore (repeated)--All its precepts, on all subjects, are estimable for their purity, and lead one imbued with their spirit to hate all evil (
Ps 19:10). The Word of God admits of no eclecticism; its least title is perfect (
Ps 12:6;
Matt 5:17-
Matt 5:19).
129 PE. (
Ps 119:129-
Ps 119:136).
wonderful--literally, "wonders," that is, of moral excellence.
130 The entrance--literally, "opening"; God's words, as an open door, let in light, or knowledge. Rather, as HENGSTENBERG explains it, "The opening up," or, "explanation of thy word." To the natural man the doors of God's Word are shut.
Luke 24:27,
Luke 24:31;
Acts 17:3;
Eph 1:18, confirm this view, "opening (that is, explaining) and alleging," &c.
unto the simple--those needing or desiring it (compare
Ps 19:7).
131 An ardent desire (compare
Ps 56:1-
Ps 56:2) for spiritual enlightening, establishment in a right course, deliverance from the wicked, and evidence of God's favor is expressed
I opened my mouth, and panted--as a traveller in a hot desert pants for the cooling breeze (
Ps 63:1;
Ps 84:2).
132 Look . . . upon me--opposed to hiding or averting the face (compare
Ps 25:15;
Ps 86:6;
Ps 102:17).
as thou usest to do--or, "as it is right in regard to those who love Thy name." Such have a right to the manifestations of God's grace, resting on the nature of God as faithful to His promise to such, not on their own merits.
133 Order my steps--Make firm, so that there be no halting (
Ps 40:2).
any iniquity--
Ps 119:34 favors HENGSTENBERG, "any iniquitous man," any "oppressor." But the parallel first clause in this (
Ps 119:33) favors English Version (
Ps 19:13). His hope of deliverance from external oppression of man (
Ps 119:34) is founded on his deliverance from the internal "dominion of iniquity," in answer to his prayer (
Ps 119:33).
136 Zealous himself to keep God's law, he is deeply afflicted when others violate it (compare
Ps 119:53). Literally, "Mine eyes come down (dissolved) like water brooks" (
Lam 3:48;
Jer 9:1).
because, &c.--(Compare
Ezek 9:4;
Jer 13:17).
137 TZADDI. (
Ps 119:137-
Ps 119:144).
God's justice and faithfulness in His government aggravate the neglect of the wicked, and more excite the lively zeal of His people.
139 (
Ps 69:9).
140 very pure--literally, "refined," shown pure by trial.
141 The pious, however despised of men, are distinguished in God's sight by a regard for His law.
142 The principles of God's government are permanent and reliable, and in the deepest distress His people find them a theme of delightful meditation and a source of reviving power (
Ps 119:17,
Ps 119:116).
law is the truth--It therefore cannot deceive as to its promises.
everlasting-- (
Ps 111:3), though to outward appearance seeming dead.
145 KOPH. (
Ps 119:145-
Ps 119:152).
An intelligent devotion is led by divine promises and is directed to an increase of gracious affections, arising from a contemplation of revealed truth.
147 prevented--literally, "came before," anticipated not only the dawn, but even the usual periods of the night; when the night watches, which might be expected to find me asleep, come, they find me awake (
Ps 63:6;
Ps 77:4;
Lam 2:19). Such is the earnestness of the desire and love for God's truth.
149 quicken me--revive my heart according to those principles of justice, founded on Thine own nature, and revealed in Thy law, which specially set forth Thy mercy to the humble as well as justice to the wicked (compare
Ps 119:30).
150 Though the wicked are near to injure, because far from God's law, He is near to help, and faithful to His word, which abides for ever.
153 RESH. (
Ps 119:153-
Ps 119:160).
Though the remembering of God's law is not meritorious, yet it evinces a filial temper and provides the pious with promises to plead, while the wicked in neglecting His law, reject God and despise His promises (compare
Ps 9:13;
Ps 43:1;
Ps 69:18).
154 Plead, &c.--HENGSTENBERG translates, "Fight my fight." (See
Ps 35:1;
Ps 43:1;
Mic 7:9).
156 (See on
Ps 119:149).
157 (Compare
Ps 119:86-
Ps 119:87,
Ps 119:95).
158 (Compare
Ps 119:136).
transgressors--or, literally, "traitors," who are faithless to a righteous sovereign and side with His enemies (compare
Ps 25:3,
Ps 25:8).
159 (Compare
Ps 119:121-
Ps 119:126,
Ps 119:153-
Ps 119:155).
quicken me, O Lord, according to thy lovingkindness-- (
Ps 119:88). This prayer occurs here for the ninth time, showing a deep sense of frailty.
160 God has been ever faithful, and the principles of His government will ever continue worthy of confidence.
from the beginning--that is, "every word from Genesis (called so by the Jews from its first words, 'In the beginning') to the end of the Scriptures is true." HENGSTENBERG translates more literally, "The sum of thy words is truth." The sense is substantially the same. The whole body of revelation is truth. "Thy Word is nothing but truth" [LUTHER].
161 SCHIN. (
Ps 119:161-
Ps 119:168).
(Compare
Ps 119:46,
Ps 119:86).
awe--reverential, not slavish fear, which could not coexist with love (
Ps 119:163;
1John 4:8). Instead of fearing his persecutors, he fears God's Word alone (
Luke 12:4-
Luke 12:5). The Jews inscribe in the first page of the great Bible (
Gen 28:17), "How dreadful is this place! This is none other but the house of God, and this is the gate of heaven!"
162 (Compare
Matt 13:44-
Matt 13:45). Though persecuted by the mighty, the pious are not turned from revering God's authority to seek their favor, but rejoice in the possession of this "pearl of great price," as great victors in spoils. Hating falsehood and loving truth, often, every day, praising God for it, they find peace and freedom from temptation.
163 lying--that is, as in
Ps 119:29, unfaithfulness to the covenant of God with His people; apostasy.
165 nothing shall offend them--or, "cause them to offend" (compare Margin).
166 As they keep God's law from motives of love for it, and are free from slavish fear, the are ready to subject their lives to His inspection.
168 all my ways are before thee--I wish to order my ways as before Thee, rather than in reference to man (
Gen 19:1;
Ps 73:23). All men's ways are under God's eye (
Pro 5:21); the godly alone realize the fact, and live accordingly.
169 TAU. (
Ps 119:169-
Ps 119:176).
The prayer for understanding of the truth precedes that for deliverance. The fulfilment of the first is the basis of the fulfilment of the second (
Ps 90:11-
Ps 90:17). On the terms "cry" and "supplication" (compare
Ps 6:9;
Ps 17:1).
171 shall utter--or, "pour out praise" (compare
Ps 19:2); shall cause Thy praises to stream forth as from a bubbling, overflowing fountain.
172 My tongue shall speak of thy word--literally, "answer Thy Word," that is, with praise, respond to Thy word. Every expression in which we praise God and His Word is a response, or acknowledgment, corresponding to the perfections of Him whom we praise.
173 (Compare
Ps 119:77,
Ps 119:81,
Ps 119:92).
I have chosen--in preference to all other objects of delight.
175 Save me that I may praise Thee.
thy judgments--as in
Ps 119:149,
Ps 119:156.
176 Though a wanderer from God, the truly pious ever desires to be drawn back to Him; and, though for a time negligent of duty, he never forgets the commandments by which it is taught.
lost--therefore utterly helpless as to recovering itself (
Jer 50:6;
Luke 15:4). Not only the sinner before conversion, but the believer after conversion, is unable to recover himself; but the latter, after temporary wandering, knows to whom to look for restoration.
Ps 119:175-
Ps 119:176 seem to sum up the petitions, confessions, and professions of the Psalm. The writer desires God's favor, that he may praise Him for His truth, confesses that he has erred, but, in the midst of all his wanderings and adversities, professes an abiding attachment to the revealed Word of God, the theme of such repeated eulogies, and the recognized source of such great and unnumbered blessings. Thus the Psalm, though more than usually didactic, is made the medium of both parts of devotion--prayer and praise.
